شنیدی می‌گویند طرف از زمین خاکی شروع کرده، من نمی‌دانم وبلاگ از زمین خاکی شروع کردن هست یا نه، ولی بالاخره یک تکونی به خودم دادم و سایتی دست و پا کردم، به درد دنیا را نمی‌دانم، ولی شاید به درد آخرتم بخورد، (ببخشید، کمی جدی شد).

حالا چیزی نشده که چرا ماتم گرفتید، فعلاً بنده با حفظ سمتِ مدیریت همین وبلاگ، مدیریت از پاورقی رو هم به خودم اعطا می‌کنم، که اگر این پروژه‌ی جدید با سر به دیوار خورد این یکی را از دست نداده باشم.

- از وقتی که تو رو اینجا روبروی من ساختند خیلی خیالم راحت شد
- من هم خیلی خوشحالم که من رو اینجا نزدیک تو ساختند
- اینجوری دیگه وقتی اون از بین ما بخواد رد بشه بیشتر دورش رو داریم، اون هم دیگه خیالش راحته
- منظورت صاحب خونه ایه که اونجاست
- آره دیگه، پس فکر کردی برای چی آوردن اینجا گذاشتنت؟
- نه می دونم، ولی هنوز اون خانمی که توی این خونه زندگی میکنه رو ندیدم، خیلی دلم می خواد ببینمش
- من هم همینطور، چون خیلی کم می بینمش
- ولی باز هم خیلی خیلی خوشحالم که ما دو تا اینقدر به هم نزدیکیم تا این کوچه تنگ بشه و اهالی این خونه مخصوصا اون خانم راحت باشن
- چه خبره؟
- چی؟ کجا؟
- این سر و صدا چیه دیگه؟
- سر و صدا؟ خیالاتی شدی ها، این اطراف سر و صدا نمی شه که، اصلا امکان نداره سر و صدا بشه، گفتم که خیلی خوشحالم که ما به هم نزدیکیم، به خاطر اینه که دیگه این جا شلوغ نباشه و این اهالی راحت باشن
- بابا اینا هاش گوش کن
- اِه راست می گی، یعنی چی؟ چه خبر شده؟
- این همه آدم دیگه کین که دارن میان تو کوچه
- نیاین نیاین
- خدایا
- اون خانم اون خانم
- آره خودشه اون خانمه
- ولی اونا دیگه کین
- اینجا خیلی شلوغه الآن به ما دو تا می خوره
- برو عقب الآن به ما می خوره
- نمی تونم
- نه ...
***
- یه حرفی بزن
- ...
- چرا ساکتی
- یه حرفی بزن دیگه
- ...
- با توام
- قرار نبود این طور بشه
کاش اینطور نمی شد
کاش ما اینقدر به هم نزدیک نبودیم
کاش اصلا من نبودم
کاش خاک می شدم و دیوار نمی شدم
کاش اون خانم ...

***

تقدیم به بانوی دو عالم