•

مردی برای مداوای درد چشمش پیش دامپزشک می‌رود. دامپزشک هم از همان داروهایی که برای دام و طیور استفاده می‌کرده است در چشم آن مرد می‌کند و او هم کور می‌شود. مرد که چشم‌هایش را از دست داده از دکتر شکایت می‌کند؛ قاضی جواب می‌دهد که این شکایت قابل پیگیری نیست چرا که اگر آن مردِ بیمار خر نبود برای مداوای چشمش پیش دامپزشک نمی‌رفت.

سعدی هم این حکایت را بر می‌دارد و در گلستانش چاپ می‌کند و کتابش روانه‌ی بازار می‌شود، تا عبرتی باشد برای آن ها که بعضی وقت‌ها خر می‌شوند.

• •

مدتی بعد که فروش گلستان زیاد شده و در هر جایی پیدا می‌شود، در یک دامپزشکی دکتری دارد گلستان سعدی می‌خواند، مردی در حالی که دستش را روی چشمم گذاشته وارد مطب می‌شود و از درد آه و ناله می‌کند و می‌گوید: "چشمم، دکتر". دکتر با تعجب می‌گوید: "آخر اینجا که ..." و هنوز جمله‌اش را تمام نکرده است که مرد دوباره داد و فریادش به هوا می‌رود. دکتر هر چه نگاه به مطبش می‌کند می‌بیند در بین داروهای چشم فقط یک قطره دارد که برای مداوای چشم الاغ استفاده می‌شود؛ همینطور که شک دارد آیا از این دارو استفاده کند یا نه، به یاد حکایت گلستان می‌افتد که مردی برای درد چشمش پیش دامپزشکی می‌رود.دکتر با خود می‌گوید:"بابا یا خوب می‌شه یا بدتر از این دیگه، خودش خواسته قرار نیست که کسی خفت ما رو بگیره" او از آن دارو استفاده می‌کند و از قضا مرد کور شده و با عصبانیت از مطب خارج می‌شود.

دکتر که بعد از این واقعه خیالش راحت است که کسی به او کاری ندارد یک روز می‌بیند می‌آیند و مطب او را پلمپ می‌کنند و جواز پزشکی‌اش را هم باطل. بعدها که علت را جویا می‌شود می‌فهمد آن که چشمش را کور کرده قاضی بوده و از قضا رییس همان انتشاراتی بوده که سعدی کتابش را داده به آن تا چاپ کند.

• • •

ملانصر الدین بالای منبر برای مردم از انفاق و احسان به همسایه و تهی دستان می‌گفت. به خانه که بر می‌گردد می‌بیند کیسه های برنجی که خریده بود نیست. از زنش سراغ کیسه‌ها‌ی برنج را می‌گیرد و زنش می‌گوید که همسایه‌مان فقیر بود  دادم به آنها. ملا زن را عتاب می‌کند و می‌گوید:"چرا این کار را کردی؟" زنش جواب می‌دهد که: "آخر خودت بالای منبر گفتی!" ملا می‌گوید:"زن، من این حرف‌ها را برای همسایه می‌زنم نه برای خودمان که"

نتبیجه:

اگر گیر یک آدم خر افتادید سعی کنید تا کیلومترها از او فاصله بگیرید.

استاد معظم مهران رجبی و دوستان، در سیمای سوم، یک برنامه ی فاخر را بر بلندای آنتن مِلک آقا عزت اجرا کرده اند با نام دوفوریتی.
از بد اتفاق این برنامه مصادف با ایام ا... انتخابات مجلس شده است و از بد اتفاق در هر برنامه یک نماینده ی مجلس را می آورند و پیرامون حواشی پیشه ی شریف نمایندگی به صحبت می نشینند. استاد و دوستان و صاحب مِلک، چون اصلا قصد تبلیغ نماینده ی خاصی را نداشته تصویر چهره ی نماینده ی مدعو را به مثل مجرمان و دختران فراری و معتادان کراکی و شیشه ای در حاله ای از شطرنج و بلور و دیگر ترفند های سیمایی برده تا کسی او را نشناسد و مخاطبان با شعور فقط به ما قال توجه کنند و نه من قال.
استاد و دوستان و صاحب مِلک جهت اینکه مبادا خدای ناکرده و گوش شیطان کر این برنامه تبلیغاتی هرچند به سر سوزنی، به نفع نماینده ی خاصی شود علاوه بر سیمای نماینده که ذکر شد، صدای او را نیز در مواردی که قرینه به شناخته شدن آن نماینده دارد با ترفند های سمعی به بوق تبدیل کرده تا مبادا خدای ناکرده ...
در ادامه بخشی از متن این برنامه را ضمیمه ی جریده پیش رو می نمایم:
- مدرکتون چیه؟
- من دیپلم بوق دارم، لیسانس بوقم رو از دانشگاه بوق گرفتم، و دکترای بوق هم دارم
(توضیح نگارنده اینکه: استاد مهران چهره اش از شنیدن مدرک دکترای نماینده ی مدعو مایل به تعجب زیاد شده بود تا به مخاطب بفهماند که مدرک بوق این نماینده چه قدر مهم است.)
- خب شما کدوم شهر به دنیا اومدین؟
- من بوق به دنیا آمدم
- از همون جا هم نماینده شدین؟
- بله
- توی تهران که هستین کجا زندگی می کنن؟
- میدان بوق
همچنان که بیننده ی با شعور پای این برنامه نشسته است در ادامه می بیند که دوربین برنامه به میان مردم شهرِ نماینده رفته و کاملا در لفافه می پرسد که میزان رضایت شما از نماینده ی بوق چیست؟ که در جواب تمام مصاحبه شوندگان در مورد نماینده ی مدعو کلمه بوق مشترک می باشد.
تتمه: نگارنده هنوز هم که هنوز است در حیرت عظمی مانده و دهانش باز و آب دهان از گوشه لبش جاری است، البته نه به خاطر رویت روی ماه سیما، که از فرط تعجب که مگر بیننده ی با شعور بیماری کم بوقی داشته که باید این برنامه با این مهمان و با این گونه سوالات را ببیند؟
السابق وقتی مطلبی مهم نبود و بود و نبودش خللی به اصل مطلب وارد نمی نمود و حتی آوردنش زشت می نمود به مثل فحش و آوردن نام و ... دست اندرکاران سیما با تکنیک های سمعی آن را تبدیل به بوق می کردند؛ نگو که اهل بیت مِلک آقاعزت بعد از مدت ها بوق گذاری روی این موارد باورشان شده است که شاید بوق هم بتواند خود صدایی باشد خوش، که به گوش بیننده ی باشعور سیما و صدا دلنشین است؛ در قدیم الایام روزی ملا نصرالدین به صف نانوایی می رود و وقتی شلوغی صف را می بیند اندیشه ای می کند و حیله ای سوار، به حاضران در صف می گوید: در کوچه ی پائینی آش مجانی پخش می کنند، ملانصرالدین که این را می گوید همه ی جمعیت برای گرفتن آش مجانی می دوند و صف ها را خالی می کنند.
ملانصرالدین که می بیند این همه جمعیت می دوند که آش رایگان نصیبشان شود با خود می گوید: نکند واقعا آش مجانی پخش می کنند، و لذا خود او هم می دود به سمت کوچه ی پایینی تا شاید آش مجانی گیرش بیاید.
***
چند ماه بعد، دیگر آب از آسیاب انتخابات و مجلس و نمایندگی و تبلیغات افتاده است:
شصت و ششمین همایش تجلیل از عوامل ساخت برنامه ی بوق پخش شده از شبکه ی بوق